Filmy penis, wanna, masturbacja

Charyzmatyczny John McCabe (Warren Beatty) przybywa do miasteczka na Dzikim Zachodzie aby otworzyć tawernę. Wkrótce do miasteczka przebywa bystra Pani Miller (Julie Christie) - "profesjonalna dama", która proponuje McCabe'owi pomoc w prowadzeniu interesu. Ich wzajemne relacje wychodzą jednak poza sprawy biznesowe. Wkrótce jednak rozpoczynają się problemy - miejscowa korporacja chce przejąć dobrze prosperujący interes.

Touch Me Not to oda do ludzkiego ciała i związanych z nim pragnień, ale przede wszystkim ― wezwanie do akceptacji odmienności. Adina Pintilie testuje w swoim filmie terapeutyczny potencjał dotyku, obnażenia ciała i emocji, a towarzyszy jej w tym trójka bohaterów. Wszyscy mierzą się przed kamerą z tym, co ich blokuje, ogranicza, przeraża. Obserwując relacje między nimi, Pintilie stawia pytania o to, jak rozumiemy „intymność”, „piękno”, „związki” czy „pożądanie”. W czasach, w których ciało może stać się polem ideologicznej bitwy, nagość okazuje się manifestacją wolności.

Erica Kohort to czterdziestoletnia nauczycielka gry na fortepianie w konserwatorium w Wiedniu. Jest poważana ze względu na talent i silną dyscyplinę, dała się również poznac jako ostra i wymagająca nauczycielka. Choć jest kobietą w średnim wieku, wciąż mieszka z matką, z którą jest silnie związana i po której odziedziczyła surową naturę. Nie ma męża ani kochanka, ale swoje potrzeby emojonalno - seksualne potrafi zaspokajać i to w nie standardowy sposób.

Film opowiada o grupie młodych nowojorczyków, którzy zbierają się w undergroundowym klubie "Shortbus", który cieszy się złą sławą z powodu kontrowersyjnej mieszanki sztuki, muzyki i polityki. Ich celem jest rozwiązanie problemów seksualnych w ich związkach.

Ricky (Antonio Banderas) wychodzi ze szpitala dla umysłowo chorych. Pierwsze kroki kieruje do byłej kochanki, "gwiazdki" kina porno, Mariny (Victoria Abril). Dziewczyna nie wykazuje zainteresowania kontynuowaniem dawno zakończonej znajomości, odtrącając adoratora. Ricky nie może pogodzić się z porażką. Zdesperowany, nachodzi ją w domu, a gdy Marina nie chce go wpuścić, ogłusza ją uderzeniem w głowę. Nieprzytomną zaciąga do sypialni i przywiązuje do łóżka. Dziewczyna staje się więźniem we własnym domu. Z czasem więzy, które początkowo były torturą, stają się elementem zmysłowej, erotycznej gry, w której nagrodą jest prawdziwe uczucie.

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Mike Waters (River Phoenix) cierpi na narkolepsję, co utrudnia mu życie. Nie ma pieniędzy, domu, ani środków do życia, dlatego też aby przetrwać trudni się prostytucją. W wieku dziecięcym był wychowywany przez matkę, która pewnego dnia po prostu zniknęła. Od tamtego momentu pragnie ją odnaleźć. Wraz ze swoim przyjacielem Scottem Favorem (Keanu Reeves) wyruszają w podróż, która kończy się we Włoszech. Tam Scott zakochuje się w ubogiej, pięknej dziewczynie.

W czasach, kiedy tysiące rodzin szuka swej Ziemi Obiecanej w Ameryce, rodzina McCourtów wybiera drogę powrotną - do Irlandii, do Limerick, gdzie wiecznie pada deszcz. Życie tu jest jeszcze trudniejsze, ale przynajmniej Angela McCourt, matka gromadki dzieci, z których wielu nie dane będzie przeżyć kilku nawet lat, ma, z kim porozmawiać. Katolicka rodzina wybaczyła jej, że wyszła za protestanta i pijaka, matka i siostra wspierają ją jak mogą, choć czasem trzeba prosić o pomoc organizację dobroczynną. Zwłaszcza, że Malachy, ojciec rodziny nie potrafi jej utrzymać, a po kilku latach ostatecznie ją opuszcza. Losy rodziny McCourtów i zarazem swoje życie opisuje najstarszy syn Angeli, Frank.

Separację Bernarda i Joan boleśnie odczuwają ich dzieci, dwójka nastoletnich synów, Walt i Frank.

Michael (Steven Robertson) jest 24-letnim młodym człowiekiem cierpiącym na porażenie mózgowe, mieszkającym w Domu Pomocy dla Niepełnosprawnych prowadzonym przez groźną Eileen. Jego życie zmienia się, gdy do ośrodka wprowadza się ekscentryczny samotnik Rory O'Shea (James McAvoy). Michael jest oszołomiony faktem, że elokwentny Rory, który zdolny jest poruszać tylko prawą ręką potrafi zrozumieć jego niemal niemożliwą do zrozumienia wymowę. Dynamiczna natura Rory'ego wywiera niezwykły wpływ na Michaela, co staje się punktem wyjścia do poznania nowego, dotąd niedostępnego świata leżącego poza murami Carrigmore.